Slagerij Van de Walle

01-04-2022

🚲 Wielerfotograaf

Wat ik een heel boeiend beroep vind is wielerfotograaf. Je komt op zoveel plaatsen en je zit echt midden in de koers. Je ruikt de renners, je proeft de sfeer en voelt de energie. Het moet iets magisch zijn en wat moet het een voldoening geven telkens je een prachtige foto maakt.

Taking that awesome shot is just a pure, happy moment (Ashley Gruber)

Onlangs was er de wielerwedstrijd "E3 prijs Harelbeke", die gewonnen werd door Wout Van Aert, en daar komt onderstaande foto uit die door Ashley Gruber gemaakt werd. Een mooi voorbeeld van "that awesome shot". Deze foto is intussen al wereldberoemd geworden.


📸 Over deze foto

Deze foto werd gemaakt door fotografe Ashley Gruber die samen met haar man de wereld rondreist om het wielrennen in een mooi daglicht te stellen. Deze originele wielerfoto maakte ze in Kluisbergen bij Slagerij Van de Walle, een familiezaak geopend in 1856 die nu al door de vijfde generatie uitgebaat wordt.

"We zijn erg verrast dat deze foto zoveel impact heeft, het is dan ook een prachtige foto", aldus Ruben Van de Walle, huidige uitbater van slagerij Van de Walle.

Het was Jered, de man van Ashley, die deze locatie vorig jaar al opviel. Toch stopte hij toen niet en daar had hij nadien heel veel spijt van. Wie daar toen wel stond was de Belgische wielerfotograaf Kristof Ramon. Hij maakte daar toen de foto van de toenmalige winnaar Dylan Van Baarle.


Ieder jaar staan op dezelfde plaats, op de hoek van een straat in Kluisbergen de slagers die even hun werkplek verlaten om hevig te supporteren voor de renners tijdens de E3 prijs. Dat had Kristof Ramon opgemerkt en hij stopt er steeds om een foto te maken van een renner met de juichende slagers en de slagerij op de achtergrond.

Dit jaar stonden bijgevolg meerdere fotografen zij aan zij op zoek naar het "awesome shot".

Hieronder de Wout-Van-Aert-2022-versie van Kristof Ramon.


🐮 Paarse koe

Het is o.a. de leuke sfeer, het mooie decor van de oude winkel, de renner en de emoties die maken dat dit een unieke foto kan opleveren. Als nu de volgende jaren nog meer fotografen dezelfde foto's maken, dan zal het effect uiteraard wel snel afzwakken. Zo gaat dat nu eenmaal. Mocht er in een wei een paarse koe staan, dan zou iedereen die koe willen zien en fotograferen. Staan er vervolgens overal paarse koeien, dan wordt dat al snel gewoontjes.

Je moet met het eerste idee komen en helaas is niet altijd diegene die eerst met het idee komt ook degene die het idee eerst kan uitwerken of ermee hoge ogen gooit.

Maar, blijkbaar wisselen wielerfotografen wel eens vaker tips uit aan elkaar over interessante plekjes om geweldige foto's te maken. Dat zegt veel over de gemoedelijkheid en de collegialiteit tussen de wielerfotografen.

One thing I love about photography in cycling is how oddly collaborative it is (Ashley Gruber)